moje początki motorowe

Pochwal się
Regulamin forum
Tutaj zamieszczamy zdjęcia i opis swojej trajki.
Napisz jak budowałeś swoją maszynę, jakie wykorzystałeś podzespoły, jakie napotkałeś trudności, czy i kto Ci pomagał, co planujesz jeszcze zmienić itp. Mile widziany link do galerii zdjęć i filmów.
OPISY TYLKO JEŻÐŻĄCYCH TRAJEK
Wszelkie inne posty będą usuwane.
Kris48
Posty: 80
Rejestracja: 28 lut 2015, 20:19
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: Kris48 »

po raz kolejny witam Was, większość moich wspomnień miała ukazać się w książce "Harley-mój kumpel 2", której współautorami byli członkowie legendarnego Harley-Davidson Club Warszawa68 , książka ukazała się, a autorami okazali się dwaj "koledzy" -prezes klubu i jego współpracownik, zostałem poinformowany, że mogę se kupić ww książkę, ani słowa dziękuję, ani słowa o współautorstwie itd, wystarczyło mi to do podjecia decyzji o wykreślenia obu z mojej listy :(
zamieszczam kolejne wspomnienie :cierpliwości w czytaniu :)

Prawdziwa Historia

Przygotowania

W życiu każdego mężczyzny nadchodzi taki czas, że zaczyna nowy rozdział swego życia, dla mnie to był czas na zmierzenie się z Legendą.....
Do tej pory, bowiem kilka ładnych lat ujeżdżałem Sokoła 1000, ale po jego sprzedaży „nastąpiła wielka pustka w domu mojem”, więc:
Kupiłem sobie Harleya, a właściwie zestaw części typu Adam Słodowy pod tytułem „Zrób sobie Harleya z tego, co kupiłeś w worku”.
Przywiozłem Te Rzeczy maluchem no i zaczęło się.........
Był początek kwietnia a ja zszedłem do podziemia (był rok 1980!), A właściwie to powinienem powiedzieć zlazłem do piwnicy bloku, w którym mieszkałem i gdzie miałem warsztacik i zacząłem czyścić, rozkręcać, skręcać, biegać od tokarza do frezera i dalej do kolegów po to, czego mi zabrakło, a stamtąd do Delikatesów zrealizować kartki na wódeczkę oraz papieroski, które to towary stanowiły wówczas super walutę (sam niestety musiałem ograniczać swoje potrzeby w imię wyższego celu, jakim był planowany jeszcze w tamte wakacje wyjazd na Zachód).
Życie moje toczyło się według powiedzenia „Hansa” (znanego lubelskiego wtedy motocyklisty), który wpadał do piwnicy bloku gdzie mieszkało wtedy liczne grono wielbicieli jednośladów i wrzeszczał: „CYRYL!!!!!!!” (To jest ksywa innego znanego motocyklisty), wyłaź z piwnicy! Już jest czwartek!!!!!
Spędzałem dnie i noce na zgłębianiu konstrukcji i tajników budowy Harleya i „naszego” sposobu jego naprawy bez użycia części oryginalnych, a więc w użyciu były tłoki od MZ-tki, łańcuch od Junaka, opony nie wiem skąd, resztę części jak czop wału, prowadnice zaworowe i sto milionów innych części musiałem dorabiać płacąc dziesiątkami paczek „Sportów”, „Mocnych”, „Klubowych” oraz litrami „Pomarańczówki” (tuf, co za ohyda-kto to pił?).
Każdy harleyowiec z naszego Klubu przechodził taki szlak męki i nadziei, że się uda!
No i udało się! Hurra!
Za pół (!) paczki „Sportów) dwaj panowie z pobliskiej niekończącej się budowy ochoczo wynieśli moją WL-kę na powierzchnię.
Prezentowała się świetnie dumnie lśniąc w sierpniowym słońcu zielonym (w moim wyobrażeniu bardzo zbliżonym do oryginału) lakierze nitro, z dodatkiem talku (dającego piękny mat).
Musze dodać, że malowałem oczywiście sam wykorzystując rewolucyjną metodę gąbkową, co polegało na moczeniu gąbki w farbie i nanoszeniu tejże farby na malowany przedmiot, w swoim czasie wymyśliliśmy z Gienkiem - znanym lubelskim motocyklistą, że otworzymy zakład gąbczarstwa samochodowego i kupimy sobie wannę gdzie będzie farba, a my we dwóch będziemy namaczać w niej materac z gąbki i sruu go na bok samochodu i w ten sposób w pięciu zamoczeniach mamy pomalowany cały samochód np. popularnej wówczas marki „Skarpeta”.
Wracając do tematu-czas naglił, więc zacząłem próby odpalenia maszyny, co po kilkudziesięciu próbach w końcu się udało.
Wykonałem następnie szereg różnych regulacji, co zabrało mi następne parę dni no i oczywiście zrobiłem parę kółek po osiedlu płosząc przechodniów.
Gdzieś tak po tygodniu zamontowałem uchwyty do wózka od M-ki (montowanego oryginalnie przez sowietów w Harleyach, które dostawali z USA) i zaczepiłem wózek.
Krótkie kółko do Świdnika, jeszcze tylko regulacja zaworów, naciągnięcie łańcucha.......I...
Byłem gotowy!

Trasa

Najpierw krótki wypad do Warszawy, którą to trasę (160 km) pokonałem w jakieś cztery i pół godziny (troszkę mi „łapały” tłoki od „zachodniego” motoru marki MZ i trzeba było studzić silnik), tam spotkanie z pozostałymi uczestnikami wyprawy: Kubą i Rysiem.
Kuba ( z koszem) wyjechał wcześniej i mieliśmy się spotkać w okolicach Wrocławia następnego dnia, a Rysio (solówką) i ja wyjechaliśmy parę godzin później (oczywiście wszystkie motory to Harleye WL-ki).
Jechaliśmy na południe w kierunku małego przejścia granicznego w, Łęknicy bo tam było łatwo przejechać bez żadnych problemów ze strony celników i wopistów (młodzi czytelnicy niezrozumiałe dla nich słowa jak te wcześniej użyte, czy też granica, cło, wiza i inne mogą znaleźć w encyklopedii popularnej lub w necie).
Rysio sypał na pełne odkręcenie rolgazu i leciutko popuszczał, bo jak twierdził jego Harry najlepiej wtedy szedł, i odjeżdżał w siną dal „gierkówką”, ja zaś sypałem może ze 70 km na godzinę z moimi i jego gratami w koszu, następnie mijałem Rysia, który palił sobie na poboczu papieroska, a potem a całą mocą swego rzęcha i z rykiem wyprzedzał mnie, i tak wesoło mknęliśmy ku przygodzie i ku temu, co miało nastąpić....
Droga jak to droga a na niej różne przypadki: podczas jednego postoju zauważyliśmy wyciek benzyny z gaźnika WL-ki Rysia-za mocno dokręcił śrubę komory pływakowej swojego Scheblera (to rodzaj karburatora Harrego) i komora lekko pękła. Po burzy mózgów przypomniał mi się archaiczny sposób na prowizoryczną naprawę i przy ofiarnej pomocy miejscowej kałuży i mydła nasz honor motocyklowy został uratowany! Oczywiście prowizorka przetrwała jeszcze parę tysięcy kilometrów, wymagając niekiedy dokładania pasty mydlanej.
Dalej było już tylko gorzej......
Za Wrockiem na starej poniemieckiej szosie Rysio pognał do przodu, a ja jakieś pół godziny później zobaczyłem następującą scenę, która zmroziła mnie całkowicie: Rysio już siedział na środku jezdni (wcześniej na niej chyba leżał), jego Harry leżał wbity w glebę pobocza, obok kręcili się ludzie i jeden z nich, jadący jak się okazało z naprzeciwka świadek całego zdarzenia (jechał zieloną Skodą, co oczywiście nie miało absolutnie żadnego znaczenia, ale kolor Skody pasował do koloru twarzy tego gościa), jeśli dodam, że cały się trząsł, to mamy całą grozę sytuacji.
Harley miał zeszlifowane na wylot gmole, oszlifowane przez beton jezdni sakwy, pękniętą szybę i pogięte osłony na nogi-te części uratowały Rysia, bo poza potwornymi potłuczeniami nic mu więcej nie było.
Co się wydarzyło: przy którymś tam hamowaniu wyskoczył sworzeń blokujący blachę na której umocowane są szczęki tylnego hamulca i została ona obrócona i w ten sposób całość trzymała się tylko na drucie do pedału hamulca, przy czym hamulec był w „stanie hamowania”, jednak ocieranie szczęk o bęben spowodowało jeszcze większe ich hamowanie i w końcu zablokowanie tylnego koła.
Motor z zablokowanym kołem jechał wężykiem, po jezdni i po poboczu, przewalał się z jednej strony na drugą, a Rysio po opuszczeniu go wylądował dobre dziesięć metrów od niego.
Jazdę kontynuowaliśmy już we trzech po wyrwaniu z bębna tego, co zostało ze szczęk, tak, więc Harley miał tylko przedni (a jaki on jest wiedzą wszyscy harleyowcy!)
Wieczorem daliśmy trochę gazuuu w przydrożnym moteliku, a nazajutrz pomogliśmy Rysiowi się ubrać i wsiąść na motor i heja!.

NRD
Na przejście graniczne, które stanowił kontener dzielony po połowie przez polskich i enerdowskich pograniczników wjechaliśmy około 17-ej, była sobota.
Polacy puścili nas w pięć minut, Niemcy wbili nam wizy tranzytowe, a zainteresowała ich tylko poniemiecka puszka po gaz-masce, której Rysio używał na narzędzia oraz jako podstawki centralnej do motoru, (co oczywiście zdumionym Niemcom zademonstrował)
Wszystko szło idealnie aż do momentu, gdy pojawił się „ichni” jakiś oficer, który miał piękny błękitno-szary mundur ze ślicznymi kolorowymi pagonami i wyglądał jak jakiś generał ze starej operetki albo, co najmniej portier z Grand Hotelu, wziął on nasze paszporty z wbitymi wizami i anulował te wizy!Powiedział: ordnung muss sein (mam nadzieję, że dobrze piszę, bo słabo znam niemiecki, co według nas znaczyło, że My Panowie Niemcy tutaj rządzimy), a nasz wopista wytłumaczył, że nie mamy lusterek bocznych, co jest wymagane w NRD.
Wopista ów oniemiał i tylko mruczał słowa, które kończyły się na...mać i inne, powszechnie uznawane za obraźliwe, dodał też pod nosem, że on już im jakiegoś szwaba załatwi na perłowo w drodze rewanżu!
Chcąc, nie chcąc klnąc pod nosem zawróciliśmy na polską stronę, gdzie pod sklepikiem monopolowym ujrzałem tubylców, którzy okazali się przyjaźnie nastawieni i wezwani na ratunek rodakom błyskawicznie zorganizowali dwa lusterka od MZ-ki i jedno od Stara, które przywiązaliśmy do jednego z motorów.
Już po chwili (było parę minut po osiemnastej!) Byliśmy z powrotem na granicy wzbudzając aplauz Polaków i kwaśne uśmieszki Niemców, którym wytłumaczyliśmy, że”ordnung, muss sein, „(co tym razem według nas znaczyło....I tutaj muszę wstawić kropki, bo tego nie da się zacytować!) I po wbiciu nam nowych stempli daliśmy ognia na niemiecką stronę machając czule „generałowi”.
Popruliśmy lekko na północ no i jechaliśmy ochoczo na spotkanie nowych przygód, które z nieubłaganą konsekwencją nastąpiły.
Tutaj drobne wyjaśnienie dla młodszych kolegów - w NRD można było tankować (nam tranzytowcom oczywiście) tylko na wybranych stacjach benzynowych tzw. Intertankach rozmieszczonych, co kilkadziesiąt kilometrów (oczywiście można było jechać przez ten tak nam przyjazny wtedy kraj tylko po wyznaczonych trasach tranzytowych i przejechać go o ile pamiętam chyba w 24 godzin-jeśli było inaczej, to mnie poprawcie!)
Każdy wie ile mieści bak Harleya i co się może stać, gdy jeden intertank nie działa lub się go jakoś nie zauważy!, Skutki są oczywiste (no i były!!!).Rysio popędził jak to on do przodu, i zniknął w mroku nocy,ja stanąłem pośrodku stawki, a za mną stanął Kuba i żaden z nas nie miał kontaktu wzrokowego ani żadnego innego z pozostałymi! Massakra!
Stoję i macham trabanciarzom, ale żaden nie staje, jest już po północy, w końcu stanął MZ-ciną jakiś młody i spuścił mi ze dwa litry wachy, bo następny intertank był parę kilometrów dalej, z tej rozkoszy dałem mu ze 20 marek wschodnich (mocno przepłaciłem a młody miał rozanieloną minę).
Już miałem odpalić maszynę jak nadjechał Rysio z benzyną ratować nam dupska, po zorientowaniu się w całej sytuacji.
Opowieść Rysia
Rysio stanął na stacji, bo kończyło mu się paliwo,(co jest oczywiste, bo nam się skończyło wcześniej- oba motory ciągnęły przyczepki), i jak sobie tankował i czekał na nas podjechał do niego patrol milicji „autostradowej” i dawaj go legitymować i pytać, co to za mała lampeczka (notka) na błotniku WL-ki i dlaczego tylko ona świeci, na co Rysio zademonstrował całą potęgę swojej baterii i dał im po oczach!
Potem oni swoje po niemiecku, a on swoje po polsku i tak chwilę się przekomarzali, a Rysio mówił powoli i wyraźnie, żeby dobrze zrozumieli (cytuję z pamięci):
Było nas trzech (i tu pokazywał i na palcach ilu to nas było), ja na solówce, a koledzy na motorach z koszami, ja dojechałem do stacji, a oni nie!, No i musze im pomóc i dowieźć paliwo....
Na to oficer z gazika coś tam zaczął nawijać wyraźnie poirytowany, a Rysio z niezmąconym spokojem i z uśmiechem swoje: było nas trzech......
Po paru minutach purpurowy oficer miarowo uderzając czymś w rodzaju „lizaka” w maskę łazika zadał kulturalne pytanie „Transit?” Ja, ja… ucieszył się Rysio, na co Niemiec RRRRRausssss!!!!, Na co z kolei czekał Rysio i ruraaaaaaa !!!
Popruliśmy ochoczo dalej i gdzieś w okolicach Berliner Ringu będącego olbrzymią obwodnicą Berlina zorientowaliśmy się, że posunęliśmy się za daleko bo przed nami lotnisko, skoro samoloty wznoszą się ostro ku górze a inne lądują, a nam zależało żeby gdzieś zjechać i kierować się bardziej na zachód, zatem trzeba było pomocy tubylców.
Po godzinie czy dwóch machania (była godzina 2-ga czy 4-ta nad ranem) jakaś para starszych ludzi jadących Trabim zatrzymała się i pokazała gdzie jesteśmy i gdzie mamy jechać.
Podyskutowaliśmy miedzy sobą ,że trza zawrócić i patrzyliśmy pożądliwie na szeroki na kilkadziesiąt metrów ładnie wykoszony trawnik będący pasem zieleni tej „autostrady”.
Staruszkowie zrozumieli nasze gesty i dawaj krzyczeć i protestować, z czego zrozumieliśmy tylko „verboten”, czyli nie „nada”, udaliśmy że jasne, bo „ordnung …itd.” ale obawialiśmy się że ci porządni obywatele uprzejmie doniosą wszystkim stosownym władzom, że nieposłuszne „polaczki” chcą postąpić wbrew durnym przepisom !
Chory naród !
Zdarzenie to przypomniało mi się po paru latach kiedy jeździłem „ na roboty” do RFN.
Dojeżdżam ja sobie do granicy NRD- RFN (jadąc od wschodu) a tam to co zwykle:
Jakieś 2 km przed przejściem granicznym wież kontrolna z której obserwatorzy z lornetkami obserwują wszystko i wszystkich i tu jest wstępna kontrola dokumentów, potem 2 km jazda z górki w „ogrodzeniu” z betonowych płyt o wysokości paru metrów i przejście.
Podjeżdżam autem powolutku jednym z trzech pasów i widzę, że sąsiedni pas jest wolny, a na moim korek, więc przejeżdżam na sąsiedni pas i jadę, a tu uśmiechnięty funkcjonariusz sprawdza moje papiery i dalej uśmiechając się wypisując mi mandacik (taki mały wielkości paragonu z Tesco), znaczy się złapał „polaczka” na grzechu 
Mandacik trza było natychmiast uiścić, co również z uśmiechem wykonałem bowiem był on wystawiony w markach NRD, a tych troche miałem, kupionych po państwowym (śmiesznym) kursie w Orbisie. Zdziwiło mnie tylko trochę że są tam 3 paragrafy za 4 metry jazdy niezgodne z czymś tam…
Chory naród, ciemno widzę jego przyszłość 
Tutaj wtrącę moje spostrzeżenia z tranzytu przez DDR: mój uśmiech przy płaceniu mandaciku, bowiem w przeliczeniu na nasze kosztował mnie on mniej więcej tyle ile jajecznica z bułką i kawą w naszym barze mlecznym!
„Prawdziwi” Niemiaszkowie bowiem płacili w „prawdziwych” pienądzach w przeliczeniu 1:1, a ich wschodni „braciszkowie” mieli swoje sposoby:
Jedziesz tranzytową „autostradą” z płyt betonowych a tu nagle ograniczenie do 60-tki, za jakieś 200 m do 40-tki i wleczesz się a obok śmigają merce na zachodnich blachach, ot sprawiedliwość!
Na początku myślałem, że to jakieś roboty drogowe, ale ujechawszy kawałek dalej stojący na poboczu stojaczek z radarkiem nakryty siatką maskującą (!), a dalej łada częściowo ukryta w rowie też zamaskowana siatką! Wnet pojąłem, że to pułapka na imperialistów, których chwilę dalej zobaczyłem stojących na poboczu i uiszczających opłatę w wysokości 100 DM czyli ok. 50 $, tak to wymierzano sprawiedliwość złym kapitalistom!
Chory naród…..
Wracając do tematu: Odczekaliśmy zatem z pół godziny dla bezpieczeństwa i trochę zryliśmy ichni trawnik jadąc na przeciwległy pas bacznie w dalszej drodze obserwując, czy znajomy Trabi nie czai się gdzieś w krzakach i czy nie pędzi za nami pościg wszelkich służb !
.

Dalsza droga

Do ciekawszych zdarzonek przy przejeździe przez RFN niewątpliwie należy oponka Kuby, a właściwie jej wybuch.
Było tak: Rysio pognał jak to miał w zwyczaju do przodu, potem my.
W pewnym momencie Kuba został z tyłu (nie pamiętam dokładnie czy może zobaczyłem go kątem oka na parkingu), faktem jest, że za jakieś parę kilometrów ujrzałem Rysia czekającego na nas na poboczu autobany- mówię do niego, że coś jest nie tak z motorem Kuby i ja po niego wracam i rura na wprost do najbliższego zjazdu, co potrwało parę minut- jak już nawróciłem i dojechałem do parkingu z Kubą, to ku memu zdumieniu okazało się, że Rysio już tam był!!!
Na delikatne pytanie: Rysiu jakżeś, to cyrkowcu jeden zrobił? Odpowiedział: najpierw odwróciłem motor tyłem do przodu, potem odpaliłem i ...pojechałem pasem awaryjnym pod prąd!!!
Niemcy mi trąbili, migali mi światłami, to ja im pokazywałem dwa paluszki w literę V( był to dość popularny gest tegoż roku ).
Okazało się, że Kubie wybuchła nie taka stara, bo dopiero pełnoletnia tylna opona marki Stomil (złośliwi twierdzili, że nazwa marki opony pochodziła od przebiegu takiej opony-od nowości do rozpadu) i niestety trzeba było ją kupić, co zrobiliśmy od ręki w jakimś pobliskim Praktikerze czy innej Massie.
Reszta drogi minęła spokojnie, zaliczyliśmy nocleg u jakiegoś miłego motocyklisty w jakiejś dziurze, przy okazji dowiadując się, że jego dość ponura babcia zna Polen, bo pochodzi z „Glajwitz ”, było parę regulacji łańcucha i raz zaworów- ogólnie Harley (oczywiście mowa o moim) sprawił się znakomicie, nie licząc tego, że po przekroczeniu 100 km/godz nie wiedzieć, czemu czasem wyłączała się stacyjka i trzeba było ją przytrzymywać.
Dalej było aż nudno, bo bez żadnych sensacji aż do Utrechtu, gdzie jechaliśmy autostradą oświetloną „sodówkami” jaśniej niż Marszałkowska, aż nagle drogę zajechało nam, Porsche 911 z wielkim wyświetlaczem na dachu, a na nim uprzejma prośba o zjechanie na bok.
Wysiadło z niego dwóch dryblasowatych policjantów w bryczesach, oficerkach i skórach, w hełmach i uprzejmie zapytali dlaczego jedziemy na światłach pozycyjnych, my uprzejmie na to, że w Polsce takie są przepisy, oni jeszcze uprzejmiej, że u nich trzeba światła mijania i nalegają na włączenia tychże (uff, co za wersal), co zrobiliśmy, a oni z rykiem silnika ujechali w dal.
Parodniowa wizytę w Hadze i Amsterdamie i zwiedzanie licznych pubów pominę, bo TAM BYŁO NORMALNIE , a więc trochę nudnawo, droga powrotna nudna i bez sensacji, nie licząc zainteresowania celników na każdej granicy Rysiową puszką od gaz-maski, zainteresowanie NRD-owskich wopistów natomiast wzbudzał plakat przedstawiający paru boys z US Army przejeżdżających przez rzeczkę na Harleyach! Były to oczywiście Wl-ki, a plakat był powiększonym zdjęciem z lat II wojny światowej i nie wiedzieć czemu ci tępi urzędnicy ostro nalegali na Rysia żeby wyjaśnił im kto to są ci jeźdźcy ! bezmózgowcy którzy żyją po to by przestrzegać regulaminów i ślepo wykonywać rozkazy …..i nic się u nich nie zmienia od pokoleń 
Po przekroczeniu granicy powitaliśmy z radością naszą ziemię i nawet kartki na paliwo i zasyfione stacje benzynowe wydały mi się fajne, bo nasze i że nareszcie jestem u siebie, gdzie wiem co mogę 
Pozdrawiam uczestników tamtej wycieczki licząc na ich wyrozumiałość, bo być może w niektórych odczuciach nasze wspomnienia się minimalnie różnią, bo fakty,uczestnicy i wydarzenia, w których uczestniczyliśmy są prawdziwe.

Krzysiek Adamiak, Lublin wrzesień 2009,dodane poprawki sierpień 2017
Kris48
Posty: 80
Rejestracja: 28 lut 2015, 20:19
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: Kris48 »

cd
Przejścia graniczne PRL- NRD

Pisałem wcześniej o małym przejściu granicznym w Łęknicy, w skrócie opis:
jedziesz sobie starą poniemiecką krętą drogą i wjeżdżasz do miejscowości malutkiej, gdzie kury łażą po ulicach i dalej- widzisz mostek nad jakimś strumykiem, przejeżdżasz i hamujesz bo to już!
Stoi sobie kontener a w nim nasz celnik i wopista, a w drugiej części pudła niemieccy urzędnicy, żadnych kolejek, sprawdzania i innego bałaganu, jednym słowem idylla ! Dalej widać miasteczko dość zaniedbane, i tak jak wszędzie u nich-prawie nie ma ludzi na ulicach.
Teraz duże przejście opisane częściowo w dalszej części opowiastki:
Jedziesz i przejście się zbliża, a pierwszym widokiem jaki widzisz są 2 wieże kontrolne (w rodzaju wieży na lotnisku) na dwóch pagórkach połączone drogą, a pomiędzy nimi dolinka o betonowych ścianach- zero szans na jakiś manewr- tylko powolna jazda do drugiej wieży pełnej obserwatorów, może snajperów i innych mało ciekawych typów. Po dojechaniu do pierwszego punktu kontroli zabierają ci paszport, który sprytnym taśmociągiem pod specjalnym daszkiem jedzie sobie dalej, a ty powolutku autkiem na spotkanie z drugim punktem. Potem już normalnie: wjazd na stanowiska kontroli, pytanie o broń, granata jest? I tak dalej, czasem wykładasz na „stragan” swoje bagaże, czasem taki jeden odchyla boczki drzwi, żeby sprawdzić, czy nie ma kontrabandy- u mnie np. odkrył, że widzi asfalt, bo drzwi zeżarły blachojady i jak to zobaczył to nie szukał więcej!
Po wyjechaniu ze strefy NRD jedziesz dalej strefą niczyją mostem nad głębokim wąwozem pełnym zasieków z drutu kolczastego, po obu stronach mostu betonowe bariery, a gdzieś pośrodku takie niewysokie jakby bunkry. Z których wyglądają końce czegoś w rodzaju szlabanów (parę sztuk ) wysuwanych myślę, że bardzo szybko i blokujących drogę całkowicie, nie wykluczam, że mogło być takich stanowisk więcej, żeby odseparować jakichś nieproszonych gości !
Strefa niczyja ma może ok. kilometra, a dalej luz-blues: ludzie uśmiechnięci, wyluzowani, nie widać żadnych mundurowych, jest za to McDonald i pełno sklepików z różnościami, czyli tak jak u nas dzisiaj !
Jedziesz dalej ,droga podobna do szosy nałęczowskiej a tu rolnik sobie jedzie , traktor wesoło pyrka, a za nim około czterdziestu aut potulnie jadących 20 km/godz bo jest ciągła linia! Wyobrażam to sobie u nas w drodze do Nałęczowa 
Po drodze widzisz znak „nierówności na jezdni” , jedziesz, i jedziesz i myślisz czy to co przejechałeś to było to?, tak panie tak, a to że auto nic nie poczuło, to nic nie znaczy! Znaczy tylko, że to inny świat, trochę różniący się od realiów PRL-u.
Jak wracałem z RFN-u to już nie było zasieków i barier, a samo przejście wyglądało jak nasz stadion 10-ci lecia w Wawie w czasie likwidacji tamtejszego bazaru 

Krzysiek, sierpień 2017
Awatar użytkownika
GREGOR
Posty: 5783
Rejestracja: 22 lut 2010, 10:46
Krótki opis: Żyj tak , aby dobrze Cię potem wspominali
Lokalizacja: ŁĘCZNA
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: GREGOR »

Masz niezły pamiętnik spisany, fajnie się to czyta i wyobraża :D poproszę o więcej :D
Żyj tak, aby Cię potem dobrze wspominali...
Awatar użytkownika
winda
Secretary
Secretary
Posty: 14812
Rejestracja: 25 kwie 2009, 18:31
Lokalizacja: LUBLIN
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: winda »

Pięknie Krzyś !!!. duma mnie rozpiera ze ze mną , małym żuczkiem, chcesz czasami pojeździć. Dla mnie to zaszczyt ! :D
RÓBMY TO SZYBKO ZANIM DOTRZE DO NAS FAKT, ŻE TO
KOMPLETNIE BEZ SENSU
Kris48
Posty: 80
Rejestracja: 28 lut 2015, 20:19
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: Kris48 »

Winda, nie wiem co bierzesz (pijesz) ale dla mnie to samo!!!!!
jesteśmy ziomalami- ja z Reja -od Swiętochowskiego to rzut beretem, a jeden z Twoich jest mi winien hełm strażacki mosiężny, który pozyczyłem na jakieś jasełka szkolne, czy cuś, wydaje mi się , że jeden z dwóch braci W.miał na imię Adam, a może sie mylę :)
Awatar użytkownika
winda
Secretary
Secretary
Posty: 14812
Rejestracja: 25 kwie 2009, 18:31
Lokalizacja: LUBLIN
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: winda »

Ty z Reja, Szefciu z Fredry, Ja ze Świętochowskiego. Powietrze na Dziesiątej ewidentnie ryje beret :mrgreen:
RÓBMY TO SZYBKO ZANIM DOTRZE DO NAS FAKT, ŻE TO
KOMPLETNIE BEZ SENSU
Awatar użytkownika
GREGOR
Posty: 5783
Rejestracja: 22 lut 2010, 10:46
Krótki opis: Żyj tak , aby dobrze Cię potem wspominali
Lokalizacja: ŁĘCZNA
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: GREGOR »

winda pisze:Ty z Reja, Szefciu z Fredry, Ja ze Świętochowskiego. Powietrze na Dziesiątej ewidentnie ryje beret :mrgreen:
No co ty, myślałem że jesteście normalni :mrgreen:
Żyj tak, aby Cię potem dobrze wspominali...
Szefciu
Member
Member
Posty: 1047
Rejestracja: 26 kwie 2011, 14:47
Lokalizacja: Lublin
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: Szefciu »

GREGOR pisze:
winda pisze:Ty z Reja, Szefciu z Fredry, Ja ze Świętochowskiego. Powietrze na Dziesiątej ewidentnie ryje beret :mrgreen:
No co ty, myślałem że jesteście normalni :mrgreen:
normalni? w odniesieniu do kogo?
Szefciu
Member
Member
Posty: 1047
Rejestracja: 26 kwie 2011, 14:47
Lokalizacja: Lublin
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: Szefciu »

winda pisze:Ty z Reja, Szefciu z Fredry, Ja ze Świętochowskiego. Powietrze na Dziesiątej ewidentnie ryje beret :mrgreen:
dla niezorientowanych to sąsiadujące ze soba ulice
Awatar użytkownika
GREGOR
Posty: 5783
Rejestracja: 22 lut 2010, 10:46
Krótki opis: Żyj tak , aby dobrze Cię potem wspominali
Lokalizacja: ŁĘCZNA
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: GREGOR »

Szefciu pisze:
winda pisze:Ty z Reja, Szefciu z Fredry, Ja ze Świętochowskiego. Powietrze na Dziesiątej ewidentnie ryje beret :mrgreen:
dla niezorientowanych to sąsiadujące ze soba ulice
A Lublin to taka duża wioska :wink:
Żyj tak, aby Cię potem dobrze wspominali...
Awatar użytkownika
winda
Secretary
Secretary
Posty: 14812
Rejestracja: 25 kwie 2009, 18:31
Lokalizacja: LUBLIN
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: winda »

Troszke mniejsza od Milejowa i Łęcznej
RÓBMY TO SZYBKO ZANIM DOTRZE DO NAS FAKT, ŻE TO
KOMPLETNIE BEZ SENSU
Awatar użytkownika
GREGOR
Posty: 5783
Rejestracja: 22 lut 2010, 10:46
Krótki opis: Żyj tak , aby dobrze Cię potem wspominali
Lokalizacja: ŁĘCZNA
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: GREGOR »

winda pisze:Troszke mniejsza od Milejowa i Łęcznej
Ta, a Serniki na deserek :lol:
Żyj tak, aby Cię potem dobrze wspominali...
Kris48
Posty: 80
Rejestracja: 28 lut 2015, 20:19
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: Kris48 »

trza uważać, bo mafia z Dziesiątej ma długie ręce i jest pamiętliwa :lol:
Awatar użytkownika
GREGOR
Posty: 5783
Rejestracja: 22 lut 2010, 10:46
Krótki opis: Żyj tak , aby dobrze Cię potem wspominali
Lokalizacja: ŁĘCZNA
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: GREGOR »

Kris48 pisze:trza uważać, bo mafia z Dziesiątej ma długie ręce i jest pamiętliwa :lol:
:shock: :shock: :shock: :lol: :lol: :lol:
Żyj tak, aby Cię potem dobrze wspominali...
Kris48
Posty: 80
Rejestracja: 28 lut 2015, 20:19
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: Kris48 »

Harley-Davidson vs Karate

W pewne leniwe popołudnie okresu Świąt Bożego Narodzenia przeglądałem sobie stare fotki, i napotkałem swoje zdjęcie sprzed domu rodzinnego, jeszcze z okresu studiów (bowiem tylko wtedy byłem „gołowąsem”), i to zdjęcie przypomniało mi czasy gdy obaj z bratem, tak jak wielu naszych rówieśników byliśmy zafascynowani karate . Interesowaliśmy się tym tajemniczym sportem i zaczęliśmy „trenować” coś, co było do niego podobne, a ćwiczyliśmy w różnych dziwnych miejscach, najczęściej w salach gimnastycznych udostępnianych przez różne ogniska TKKF. 
To tyle wstępu- jak wiadomo byłem wówczas członkiem legendarnego Harley-Davidson Klubu Warszawa (a właściwie jestem do dzisiaj, bo nasz Klub nigdy nie został formalnie rozwiązany) i miałem niepisany obowiązek uczestniczenia w corocznym zjeździe Harley-Davidson, który w 1975-tym miał się odbyć w ośrodku wypoczynkowym w Soczewce, w okolicach Płocka.
Ciekawie się składało, bo w tym samym czasie miał się odbyć 2-tygodniowy obóz kondycyjno-treningowy karate zorganizowany przez kolegów ze Szczecina w ramach powstających struktur tego sportu w naszym kraju .
Komu w drogę, temu czas, zatem spakowałem graty i braciszka na Sokoła i heja!
Podróż przebiegła jak zwykle, bez niespodzianek, jak zwykle był przystanek w Józefowie (k. Otwocka) żeby odwiedzić naszego przyjaciela Zygmunta- towarzysza wypraw sokołowych, i dalej do celu……
Zjazd odbywał się według niezmiennych reguł, obowiązujących od samych początków ruchu Harley-Davidson aż do dzisiaj: w piątek zjeżdżanie się , powitania zakrapiane obficie ,bynajmniej nie oranżadą !, w sobotę- główny dzień imprezy parada przed południem, a potem harce, hulanki i swawole i wieczorne koncerty rockowych kapel, w niedzielę zaś od rana z ciężkim sercem (jak to zwykle przy pożegnaniach bywa) i z szumem w głowie (zapewne od nadmiaru przejechanych kilometrów ) następowały rozjazdy do domu.
Mając na względzie nasz obóz karate pożegnaliśmy się prawdopodobnie w sobotę koło południa, wcześniej zostawiłem swój namiot i materace Andrzejowi Oleszczukowi, który zapewne w pośpiechu będąc zapomniał tego sprzętu, a że jak zwykle był z synem, ułatwiło im to przetrwanie.
Fakt ten odbił się na nas nazajutrz, o czym za chwilę….
Jazda z szumem w uszach ( i w całym człowieku) na motorze ze sztywnym tyłem nie jest zapewne szczytem komfortu, więc przejazd nad morze na nasze zgrupowanie trochę trwał, w tzw międzyczasie „złapałem gumę” : co bywało częstym zajęciem bo tylną oponę pompowało się na „miętko”, żeby chociaż troszkę amortyzowała nasze super (ha ha ha )asfalty !
Wydaje mi się, że widywałem w czasie jazdy patrząc na pomykający obok mnie cień mojego Sokoła, że tylne koło gęsto odrywało się od jezdni - mogę powiedzieć, że jako pierwszy zobaczyłem „mojego Sokoła (orła?) cień……”, sporo wcześniej, niż wyśpiewała to Kasia Stankiewicz z Varius Manxem , a w video-klipie przewijała się trajka!!!!! .Moja pierwsza trajka kończyła się w tym czasie (1996) budować, zarejestrowałem ją w 1997r. .
Z powodu niskiego ciśnienia kiszka często się przecierała, i był przymusowy postój na trasie, co jakieś paręset kilometrów musiałem też wykonać „obsługę codzienną” prądnicy która polegała na wymontowaniu tejże , rozebranie jej i przemycie wszystkich części w benzynie spuszczonej z kranika 
Tu wyjaśnienie: prądnica napędzana była od koła zębatego kosza sprzęgłowego (sprzęgło i przekładnia zębata wał-sprzęgło były mokre ), zaś oryginalnie uszczelnienie wałka prądnicy było z filcowego krążka, takie też było uszczelnienie obudowy prądnicy, prądnica bidulka miała „ssanie”, ale niestety ssała olej i trza było co jakiś czas ją przemyć.
I tak to nawijaliśmy kolejne setki kilosów na koła, aż dotarliśmy do Kołobrzegu, a było już dość późno, miałem wówczas stare, dokładne wojskowe mapy Pomorza z lat 50-tych , które dostałem od wujka Stasia, przedwojennego fabrykanta znakomitej (jak on sam mówił !) pasty do butów AN-BU polecanej m.in. przez wojsko. Wujek był zapalonym wędkarzem i co roku od zawsze wyprawiał się latem w Bory Tucholskie, gdzie „polował” głównie na sandacza i miał swoje „łowiska” w miejscowości Tleń na przepięknej, czystej rzece Wdzie.
Ale do rzeczy…., mapy pokazały fajny skrót z Kołobrzegu do Mrzeżyna czyli celu naszej podróży, zatem gazuuu !, jedziemy, jedziemy, aż tu nagle wyrasta przed nami biało-czerwony szlaban z napisem: „Wojsko Polskie przejazd wzbroniony”, i kicha, wiadomo- armia swoje tajemnice ma 
Zawróciłem , ale po ujechaniu paru kilometrów zmęczenie materiału ludzkiego dało znać o sobie (a do ujechania było jeszcze ok. 50 km nędznymi drogami), padła decyzja o krótkiej drzemce, co dokonało się w przydrożnym zagajniku. Z braku namiotu (i bądź tu dobry !) przykryci kocykiem drzemaliśmy , budzeni co chwila przez dziwne odgłosy kniei 
Nazajutrz szybki wypad i już byliśmy wśród swoich , w obozie z namiotów wojskowych blisko plaży. Trafiliśmy tam zaraz po porannym treningu (na szczęście dla nas, bo po zjeździe motorowym i niemal całodziennej jeździe byśmy zapewne końca treningu nie dotrwali !).
A treningi były dwa: poranny o 6-ej i wieczorny o 18-ej, pierwszy na czczo, bo zdarzało się, że ci co wcześniej spożyli cokolwiek, oddawali to szybko, albowiem treningi były 2-godzinna harówką, co było normalne dla regularnie trenujących, nie dla amatorów-hobbystów, dość powiedzieć, że pierwszego dnia trener Czechosłowak z chyba 3-cim danem (stopniem mistrzowskim) pogonił całe towarzystwo na 12-to kilometrową przebieżkę po wydmach , sadysta jeden ! na nasze szczęście dojechaliśmy chyba na trzeci dzień obozu (hobby motorowe zawsze na pierwszym planie !!!!).Treningi dały nam w dupę tak, że jak w wolnym czasie zalegaliśmy na plaży, to ciężko było się przekręcić z brzucha na plecy, bolał cały człowiek !
Wytrzymaliśmy całe trzy dni, a potem po „tajemniczym” telegramie ż „babcia chora” po prostu uciekliśmy w obawie o własne zdrowie, a może i życie 
A jak już byliśmy nad morzem, to ruraaa do Orłowa, gdzie przebywały na wczasach moja żona wraz z moją siostrą ( tylko raz razem pojechały hi hi hi ).
Tam to , na plaży leczyliśmy z bratem nasze obolałe ciała, ja miałem lepiej, bo kurowała mnie osobista moja pielęgniarka, dodam tylko, że byliśmy niecały rok po ślubie !!! co za piękne czasy 
Do karate wróciliśmy z nieco innym podejściem, wzmocniliśmy treningi, a w następnym roku na obozie w Szczecinie zdobyliśmy swoje pierwsze stopnie uczniowskie (kyu), nadane po egzaminie przez trenera austriackiego (w kraju nikt wtedy jeszcze nie miał stosownych uprawnień. Dodam tylko, że wkrótce zaczęliśmy trenować taekwondo pod okiem trenera Petera, anglika co uciekł przed wojskiem do Polski- i to dopiero te regularne treningi otworzyły nam oczy na karate (i taekwondo)i zaczęliśmy kumać się o co chodzi w tych sportach walki! Ale to już całkiem inna historia.

Krzysiek Adamiak styczeń 2018
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
Awatar użytkownika
GREGOR
Posty: 5783
Rejestracja: 22 lut 2010, 10:46
Krótki opis: Żyj tak , aby dobrze Cię potem wspominali
Lokalizacja: ŁĘCZNA
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: GREGOR »

Kris zaczynam się Ciebie bać , co jeszcze kryje się w twoich wspomnieniach :shock: :?:
Żyj tak, aby Cię potem dobrze wspominali...
Awatar użytkownika
winda
Secretary
Secretary
Posty: 14812
Rejestracja: 25 kwie 2009, 18:31
Lokalizacja: LUBLIN
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: winda »

Wyobraźcie sobie że siedzicie przy ognisku, z piwkiem, a Kris snuje te swoje opowieści. Ja tego doświadczyłem. N aten sezon mam postanowienie przyjmowac o wiele większe dawki tych opowieści. :D
RÓBMY TO SZYBKO ZANIM DOTRZE DO NAS FAKT, ŻE TO
KOMPLETNIE BEZ SENSU
Awatar użytkownika
Arek
Vice-President
Vice-President
Posty: 4312
Rejestracja: 29 maja 2011, 20:25
Lokalizacja: Żnin
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: Arek »

a ja sobie z przyjemnością poczytałem... :)
Awatar użytkownika
custom
Member
Member
Posty: 7971
Rejestracja: 11 paź 2009, 18:00
Krótki opis: TRAJKERS
Lokalizacja: Parzymiechy
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: custom »

Kurcze , miałem wtedy pięć latek :shock: .
Omne Trinum Perfectum.
Awatar użytkownika
mechanior
Member
Member
Posty: 2142
Rejestracja: 24 lip 2010, 23:57
Lokalizacja: Ornontowice
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: mechanior »

A co ja mam powiedzieć, mnie wtedy jeszcze nie było, pięknie by było jak Winda powiedział posłuchać tych opowieści przy ognisku.
Mówić nie myśląc, to tak jak strzelać nie celując.
Awatar użytkownika
GREGOR
Posty: 5783
Rejestracja: 22 lut 2010, 10:46
Krótki opis: Żyj tak , aby dobrze Cię potem wspominali
Lokalizacja: ŁĘCZNA
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: GREGOR »

mechanior pisze:A co ja mam powiedzieć, mnie wtedy jeszcze nie było, pięknie by było jak Winda powiedział posłuchać tych opowieści przy ognisku.
Mechanior nic straconego,myślę że Kris wybierze się z nami nie raz :D
Żyj tak, aby Cię potem dobrze wspominali...
Kris48
Posty: 80
Rejestracja: 28 lut 2015, 20:19
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: Kris48 »

GREGOR pisze:
mechanior pisze:A co ja mam powiedzieć, mnie wtedy jeszcze nie było, pięknie by było jak Winda powiedział posłuchać tych opowieści przy ognisku.
Mechanior nic straconego,myślę że Kris wybierze się z nami nie raz :D
już napompowałem jedno koło (to, z którego ucieka letnie powietrze, a w drugim widocznie jest jeszcze stare, zimowe, i z niego nie uchodzi: :)))))))
cieszę się, że sprawiłem wam odrobinę radości moimi opowiastkami ! byle do wiosny ! :)
Awatar użytkownika
Baran
Member
Member
Posty: 1338
Rejestracja: 21 gru 2009, 21:00
Lokalizacja: Legnica
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: Baran »

Ja lubię, masz chłopie dar gawędziarza :lol:
Dzięki
Awatar użytkownika
GREGOR
Posty: 5783
Rejestracja: 22 lut 2010, 10:46
Krótki opis: Żyj tak , aby dobrze Cię potem wspominali
Lokalizacja: ŁĘCZNA
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: GREGOR »

pomyślałem sobie że to dobry moment na filmiki z twoją trajką II
https://www.youtube.com/watch?v=05xz2-ML2XQ

https://www.youtube.com/watch?v=yKRrSHcIyko
Żyj tak, aby Cię potem dobrze wspominali...
OLAF
Posty: 240
Rejestracja: 26 lut 2017, 19:46
Lokalizacja: Góra
Kontakt:

Re: moje początki motorowe

Post autor: OLAF »

GREGOR pisze:pomyślałem sobie że to dobry moment na filmiki z twoją trajką II
https://www.youtube.com/watch?v=05xz2-ML2XQ

https://www.youtube.com/watch?v=yKRrSHcIyko
SUPEROSKO :shock: :shock: :D :D :D
ODPOWIEDZ

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 0 gości